Καζιμίρ, Χέντρικ

(Hendrik Casimir, Χάγη 1909 – 2000). Ολλανδός φυσικός. Σπούδασε φυσική στο πανεπιστήμιο του Λέιντεν, από το οποίο έλαβε τον διδακτορικό τίτλο του το 1931. Αφού είχε ήδη θητεύσει δίπλα στον νομπελίστα Νιλς Μπορ, συνέχισε το διδακτορικό του ως βοηθός τού επίσης νομπελίστα Βόλφγκανγκ Πάουλι έως το 1942, όταν εντάχθηκε στα ερευνητικά εργαστήρια της εταιρείας Philips. Κατά την περίοδο μεταξύ 1931 και 1950 συνεισέφερε σημαντικά σε πολλούς επιστημονικούς τομείς, όπως στα μαθηματικά, στις ομάδες Lie, στην υπέρλεπτη υφή, στον υπολογισμό των πυρηνικών τετραπολικών ορμών, στη φυσική χαμηλών θερμοκρασιών, στον μαγνητισμό, στη θερμοδυναμική των υπεραγωγών, στην παραμαγνητική ύφεση και στη θεωρία Ονσάνγκερ για τα μη αντιστρεπτά φαινόμενα. Το 1934 συνέβαλε στην ανάπτυξη μιας γενικής θεωρίας για τους υπεραγωγούς, βάσει της οποίας εξηγούνταν πολλά φαινόμενα υπεραγωγιμότητας. Αργότερα, τη θεωρία αυτή συμπλήρωσαν και διεύρυναν ο Μπαρντίν και άλλοι νεότεροι φυσικοί. Η σημαντικότερη συμβολή του ήταν η ανακάλυψη του φαινομένου που φέρει πλέον το όνομά του (φαινόμενο Κ.) το 1946. Όπως απέδειξε, αυτό δημιουργείται από δύο μη αγώγιμες παράλληλες μεταλλικές πλάκες, οι οποίες έλκονται εξαιτίας μεταβολών στις οριακές συνθήκες του ηλεκτρομαγνητικού πεδίου στην επιφάνειά τους, με αποτέλεσμα τη μείωση της ελάχιστης ενέργειας του πεδίου και της συνεπακόλουθης ανάπτυξης ελκτικής δύναμης αντιστρόφως ανάλογης της μεταξύ τους απόστασης, υψωμένης στην τέταρτη δύναμη. Τιμήθηκε με σημαντικές διακρίσεις, μεταξύ των οποίων η ανακήρυξή του σε επίτιμο διδάκτορα του πανεπιστημίου Κολούμπια και η βράβευσή του από την Ακαδημία Τεχνών και Επιστημών της Ολλανδίας και από την Ακαδημία Επιστημών της Γερμανίας.